Een derde partij inhuren om verstoorde verhoudingen te helpen herstellen en het daaruit voorvloeiende rapport dan geheim houden voor één van de twee kampen. Het college doet het in het geval van de huurders van de Peperstraat, en Democratisch Zaanstad vraagt zich af hoe een dergelijke gang van zaken kan bijdragen aan begrip en een betere communiatie.
De gemeente en de huurders van de Zaandamse flats die eigenaar Accres wil slopen en vervangen door kleine appartementen staan al vrijwel sinds het bekend worden van de plannen lijnrecht tegenover elkaar. De strijdbare bewoners roeren zich via sociale en traditionele media, stellen een juridisch gevecht in het vooruitzicht en laten keer op keer weten zich niet gehoord te voelen. Het wantrouwen is groot: elke stap van de gemeente en de andere betrokken partijen wordt aan een argwanende analyse onderworpen: wat kan hiervan nu weer de bedoeling zijn?
Participatie
Zo ook het onderzoek van een door Zaanstad ingehuurde onafhankelijke derde om de belangen van de huurders in kaart te brengen, de knelpunten qua communicatie tussen de huurders en de gemeente te verbeteren en de aanloop naar de besluitvorming te optimaliseren. Een deel van de bewoners deed mee, een ander deel vertrouwde de zaak niet en zag er een poging in om – in een wel heel laat stadium – alsnog te voldoen aan de noodzakelijke bewonersparticipatie. Het resultaat van deze tussenstap is nu geschreven, maar de bewoners krijgen het niet te zien vóórdat het college een besluit heeft genomen over de haalbaarheid van de plannen voor de Peperstraat.
Integrale afweging
Volgens het college zou inzage de ‘integrale afweging’ die zij moet maken in de weg staan. Maar daar hoort dus kennelijk niet bij of de bewoners zich kunnen vinden in hetgeen er over henzelf op papier staat, constateert DZ-fractievoorzitter Juliëtte Rot in schriftelijke vragen. ‘Hebben de huurders geen inzage- en correctierecht?’ En waarom stemt het college het rapport niet af met de huurders alvorens een beslissing te nemen?
Gaat het college überhaupt nog in gesprek met de huurders, vraagt Rot en wat wil ‘een integrale afweging’ eigenlijk zeggen? Aan welke eisen moet die voldoen? En kan het college aangeven wanneer zo’n afweging boven participatie en communicatie gaat? ‘Alles ligt op tafel,’ liet wethouder Hans Krieger vorig jaar weten toen hem werd verweten geen volledige openheid van zaken te geven. Waarom het laatste rapport dan niet, wil Rot weten.
Aanpassingen nog mogelijk?
Daarnaast moet de raad straks een oordeel gaan vellen over een collegevoorstel zonder te weten of de betrokken bewoners vinden dat de door hen ingebrachte belangen goed verwoord en evenredig meegewogen zijn, concludeert Rot. Een andere vraag is of na het collegebesluit het rapport eventueel op verzoek van de huurders nog aangepast kan worden en of het college in dat geval haar besluit gaat heroverwegen.
