Wormerland krijgt gelijk met terugvordering bijstand van bijna anderhalve ton

Het college van Wormerland is door de Centrale Raad van Beroep in het gelijk gesteld in een geschil over de terugvordering van een langdurige bijstandsuitkering aan een Afghaans gezin. Dat ontving in wisselende samenstellingen bijna tien jaar lang geld van de gemeente, terwijl de vader met grote regelmaat  in het buitenland vertoefde.

De man ontving sinds 28 augustus 2008 bijstand als alleenstaande, tot in 2016 vijf van zijn zes kinderen vanuit Afghanistan naar Nederland kwamen en hij bijstand als alleenstaande ouder kreeg. Twee jaar later kwamen zijn vrouw en hun jongste zoon ook in Wormerland wonen. Met ingang van 4 juli 2018 ontving het gezin bijstand naar de norm voor gehuwden. Sinds januari 2020 wordt op de uitkering de kostendelersnorm toegepast, omdat hun oudste zoon 21 jaar werd. In totaal keerde de gemeente zo'n 160.00 euro aan het gezin uit en daarvan wil het bijna anderhalve ton terug.

Anonieme melding

In oktober 2019 kreeg het college de anonieme melding dat de vader zwart werkte, hij dagelijks van 09:00 tot 18:00 uur aan het werk was als tegelzetter en hij soms ook zijn zoon meenam. Dat triggerde een rechtmatigheidsonderzoek. Medewerkers van de gemeente constateerden daarbij onder meer dat de ma in een bus van een bedrijf (in het vonnis bedrijf X genaamd) reed, hij bij dit bedrijf achter de toonbank stond en desgevraagd informatie gaf over de verschillende verkoopwaren en kosten daarvan. Uit raadpleging van het handelsregister van de Kamer van Koophandel bleek dat bedrijf X in maart 2017 is opgericht en geregistreerd is op naam van de oudste, net meerderjarig geworden zoon. Op een openbare Facebook-pagina stonden foto's van talrijke reizen naar het buitenland. 

Giften van vader

Volgens Wormerland heeft de man de verplichting om melding te maken van reizen naar het buitenland consequent ontdoken en is onduidelijk hoe die bekostigd werden. Soms ging het hele gezin op stap. Volgens de man kreeg hij 3000 euro per jaar van zijn vader voor de trips - een gift die hij ook niet deelde met de gemeente. Voor Wormerland en nu ook voor de rechter is het echter duidelijk dat de man geld verdiende door zijn werk als tegelzetter en zodoende drie tot vier keer per jaar op reis kon naar onder meer Afghanistan, Australië, India, Vietnam en Marokko. Het precieze bedrag van de terugvordering moet nog door de gemeente worden vastgesteld.