Anesthesioloog - pijnbestrijder Erik Ephraim neemt afscheid van ZMC

Anesthesioloog - pijnbestrijder Erik Ephraim neemt na ruim 30 jaar afscheid van het ZMC. 'Het mooiste is dat je écht iets kunt betekenen voor mensen die al jaren met pijn leven,' zegt hij bij zijn pensionering.

Ephraim belandde in het Zaanse ziekenhuis via het Engelse Bedford en een groot academisch ziekenhuis in het Duitse Göttingen. Hij startte in 1995 in het ZMC en in de jaren die volgden was hij niet alleen anesthesioloog, maar ook actief in het management en met innovatie op het gebied van ICT. Hij zette de preoperatieve polikliniek op. 'Vroeger liep je een dag voor de operatie langs bij patiënten die opgenomen waren. Als er iets niet in orde bleek te zijn, of er was bijvoorbeeld aanvullend onderzoek nodig, dan ging de operatie niet door. Nu spreken we patiënten al eerder op de preoperatieve polikliniek als voorbereiding op een operatie,' zo legt hij de voordelen daarvan uit.

Voldoening

Het werk als anesthesioloog-pijnbestrijder gaf Ephraim veel voldoening. 'Op de OK zie je patiënten maar kort. Maar op het Pijncentrum bouw je een band op met de patiënten. Pijn is vaak onzichtbaar, maar het bepaalt iemands leven. Alleen al goed luisteren en erkennen van het probleem kan een groot verschil maken.' In enkele gevallen was de band met de patiënt extra speciaal bijvoorbeeld bij patiënten met kanker die hij langere tijd begeleidde. 'Ik ging soms bij patiënten thuis langs voor een laatste pijnbehandeling vlak voor hun overlijden. Dat zijn momenten die je niet meer vergeet. Het geeft voldoening dat ik in zulke situaties iets voor iemand kon betekenen.'

Dwingende protocollen

Hij maakt zich zorgen over de groei van protocollen en externe regels in de zorg. 'Protocollen helpen als je niet weet wat je moet doen. Maar het mag geen keurslijf worden: iedere situatie is weer anders. Ook wanneer externe instanties de grenzen bepalen voor de zorg ergert mij dat. Het gaat tegen mijn gevoel als arts in wanneer er van buitenaf beperkingen in behandelingen worden opgelegd, terwijl die voor de patiënt effectief gebleken zijn.'