De permanente opening van busbrug De Binding komt in het gedrang vanwege de neerslag van extra stikstof in Narura 2000-gebied Polder Westzaan. Het college maakt zich niet zozeer zorgen om negatieve effecten voor de natuur – die zijn zelfs nog niet bekend en worden nu onderzocht – maar krijgt vooralsnog de cijfers niet kloppend om de openstelling op papier te rechtvaardigen.
De ‘Europese topnatuur’ in de polder wordt met de ene hand beschermd en met de andere afgebroken, zo lijkt het. Het gebied lijdt nu al onder een te grote belasting van stikstofe, maar als het aan het college ligt kan daar nog wel een beetje bij. Dat is één van de manieren om het busbrugdilemma op te lossen. De eerder aangedragen optie om er stikstofruimte van de al jaren gesloten meelfabriek van Meneba in Wormerveer voor te gebruiken strandt zeer waarschijnlijk op het feit dat wethouder Gerard Slegers zich te rijk heeft gerekend met de armslag die hij daarmee dacht te krijgen. Meneba moest zowel een deel van de woningbouw op het Brokking-terrein compenseren als de busbrug en het bouwen op het Hembrugterrein. Dat gaat niet lukken.
Minder omrijden niet doorslaggevend
Ondanks de betere wijkverbinding tussen Westerwatering en Westerkoog en dus minder omrijden voor forenzen wordt de stikstofdepositie door het vervallen van de spitsafsluitingen op De Binding op enkele plekken in de Polder Westzaan iets hoger. Het gaat om een verhoging met 0,16 mol/ha/jre stikstofdepositie ten opzichte van een huidige stikstofbelasting van 944,80 mol/ha/jr, terwijl de maximaal toegestane waarde 714 mol is. De extra neerslag van stikstof ontstaat omdat er meer verkeer dichter langs het Natura 2000-gebied gaat rijden, terwijl de focus dus nu al op het reduceren van de huidige depositie gericht zou moeten zijn.
‘Het Rijk en de provincies zijn aan zet om de stikstofdepositie op de N2000-gebieden in Nederland substantieel te verlagen tot onder de maximaal toegestane waarde, de zogenoemde kritische depositiewaarde. Vanwege het uitblijven van maatregelen worden nu gemeentelijke ontwikkelingen nabij N2000-gebieden met een geringe toename van stikstofdepositie verhinderd,’ aldus het college in een voortgangsrapportage aan de gemeenteraad.
‘Ook die stedelijke ontwikkelingen die bijvoorbeeld bijdragen aan verbetering van de leefbaarheid en beperking van de CO2-uitstoot kunnen in verband met een toename van stikstofdepositie geen doorgang vinden, hoe gering de toename ook is. De uitspraak van de rechtbank Oost Brabant in de zaak rond de Amercentrale is één van voorbeelden hiervan’. Deze beperkt de de mogelijkheid tot intern salderen en dwingt de overheid om bij de vergunningverlening in het kader van de Wet natuurbescherming strikter te kijken naar projecten waarbij intern en extern wordt gesaldeerd – de uitruil van emissierechten tegen betaling.
Salderen
De gemeente kan mogelijk een uitweg vinden door aan te tonen dat de kleine toename in de Polder Westzaan niet leidt tot een substantiële impact op de natuur en daardoor niet ontoelaatbaar is. Dat gaat in tegen de geest van de Wet natuurbescherming, nu de depositie in het gebied al ruimschoots over de limiet is. Het wordt desondanks onderzocht, maar lukt deze oplossing niet dan blijft salderen over: de verhoogde stikstofdepositie compensereen door een andere stikstofbron in de buurt (deels) weg te nemen. Dat kan via een agrarisch bedrijf of een fabriek zijn, maar hoe verder weg van de busbrug des te meer geld ermee gemoeid zal zijn: de hoeveelheid stikstof die nodig is om te salderen neemt recht evenredig toe naarmate de stikstofbron verder weg ligt.
Vertraging
In de veronderstelling dat er voldoende stikstofruimte was voor meerdere gemeentelijke belangen en omdat het Hembrugterrein in de tijd voorliep op andere projecten zijn de projectontwikkelaar van het Hembrugterrein en die van Meneba gesprekken gestart over de overdracht van de stikstofrechten. De gemeente is daarbij toeschouwer en kan niet veel meer doen dan de ontwikkelingen afwachten. Ten opzichte van de oorspronkelijke planning waarbij werd ingezet op een openstelling van de brug eind 2022, wordt nu gerekend op één tot anderhalf jaar vertraging wanneer de oplossing wordt gevonden in de zwaarder belasten van de natuur. Lukt die route nietee, dan wordt de vertraging – nog geen rekening houdend met bezwaar- en beroepsprocedures – nog langer.
