Miljoeneninvesteringen van één van de rijkste families van India en een al even grote deal met een firma van diezelfde familie in Dubai. De nieuwe accountmanager van Royaal Vastgoed in Zaandam leek een schot in de roos, tot al zijn verhalen luchtkastelen bleken te zijn. De schade voor zijn werkgever is nu door de kantonrechter vastgesteld op 78.771 euro – het bedrag dat de man zal moeten terugbetalen.
Royaal Vastgoed houdt zich bezig met het kopen en verkopen van grond, waarbij derden in vastgoed kunnen investeren. De dertiger trad er in februari vorig jaar in dienst, met een brutosalaris van 2400 euro per maand. De man moest potentiële klanten benaderen voor vastgoedprojecten en kwam al snel op de proppen met de vermeente interesse uit India en de Verenigde Arabische Emiraten. Na een dure reis met zijn werkgever naar Mumbai leverde de man al op 21 maart een schriftelijke koopovereenkomst in voor de aankoop van Nederlandse grond ter waarde van 30 miljoen euro. Gebakken lucht, zo bleek later – net als alle e-mails, ‘bewijzen’ van contacten over transacties en formulieren van banken die nog zouden volgen.
Ontslag op staande voet
Het schimmenspel met het bedrijf uit Dubai was een herhaling van zetten, waarin de eigenaren van Royaal Vastgoed nog verbazend lang meegingen. Vooral gezien het feit dat zij noch in Mumbai noch in Dubai ooit de potentiële klant te zien kregen, omdat die alleen zaken zou willen doen met de accountmanager. Die werd nadat intern onderzoek het bedrog aan het licht bracht op 8 augustus op staande voet ontslagen. Nader onderzoek door Hoffmann Bedrijfsrecherche bevestigde de fraude. Royaal Vastgoed verzocht de kantonrechter daarop om de voormalige employee te veroordelen tot betaling van een gefixeerde schadevergoeding van 4515,10 euro, de terugbetaling van 10,800 euro aan onterecht betaald salaris en de betaling van een schadevergoeding bestaande uit 28.147,72 euro aan reis- en verblijfkosten en 136.680 euro aan gederfde winst. Ook de rekening van Hoffmann groot 9152,92 euro en juridische kosten à raison van 15.754,82 zouden voor rekening van de ex-medewerker moeten komen.
Volhardende leugenaar
Die laatste stelde dat hij berust in het ontslag, maar ‘daarmee niet erkent dat er een dringende reden voor het ontslag aanwezig is’. De man verzette zich tegen de terugbetaling van zijn salaris, de hoogte van de reis- en verblijfskosten in het buitenland die ‘onnodig hoog’ zouden zijn, de door Royaal Vastgoed berekende winstderving en de kosten voor Hoffmann. Ook bleef hij volhouden dat zijn contacten wel degelijk bestaan, hoewel hij volgens het vonnis ‘geen enkel bewijs, geen enkel stuk en geen enkel argument heeft kunnen inbrengen ter ondersteuning van zijn standpunt’. Het hardnekkige volhouden van de fictie kon de rechter dan ook niet overtuigen.
Dure reizen
De door het vastgoedbedrijf gevraagde bedragen werden wel aangepast. De gefixeerde vergoeding die wordt toegekend als een werknemer door opzet of schuld de werkgever een dringende reden heeft gegeven voor een ontslag op staande voet, werd teruggebracht tot 443,77 euro. De terugbetaling van het loon werd wel toegewezen, omdat de werknemer zich in de tijd dat hij dat ontving uitsluitend bezighield met leugens en bedrog en niet met de overeengekomen werkzaamheden. Royaal Vastgoed bewees met stukken, zoals bankafschriften dat voor vijf vliegtickets naar India en Dubai 7059,48 euro was uitgegeven en aan verblijfkosten een bedrag van 21.669,64 euro, met name voor kosten van hotels, huurauto’s, maaltijden en visa. Daarbij zat ook de rekening voor het feit dat het hele gezin van de ex-werknemer een week op kosten van Royaal Vastgoed in Dubai verbleef. Het bedrijf stelde de schade ter zitting nog iets naar beneden bij tot 28.147,72 euro, en dat bedrag werd door de kantonrechter ook toegewezen.
Gederfde winst
De gederfde winst doordat de twee bestuurders van de firma zich vanaf april vorig jaar volledig richtten op de in het verschiet liggende ‘gouden deal’ en andere zaken daarvoor lieten schieten wist Royaal Vastgoed onvoldoende te onderbouwen. Wel werd aannemelijk gemaakt dat de twee bestuurders samen ongeveer 300 uur (ruim zeven werkweken) aan tijd hebben verspeeld door de activiteiten en het bedrog van de accountmanager. ‘Die schade kan echter niet zonder meer worden vastgesteld op basis van het door Royaal Vastgoed gestelde uurtarief van 150 euro,’ aldus het vonnis. De kantonrechter kwam uit op een ‘redelijke schatting’ van 22.250 euro, de helft van het gevraagde bedrag. De 9152,92 euro voor Hoffmann en uiteindelijk 4022,23 euro aan proceskosten komen daar voor de fantaserende accountmanager nog bovenop.
