Het CDA, de PVV en Denk willen met een motie afdwingen dat het college opkoopbescherming gaat invoeren om speculatie met woningen tegen te gaan en om de Zaanse koophuizen zoveel mogelijk te behouden voor woningzoekenden. In 2019 en 2020 zijn ongeveer 280 Zaanse huizen door beleggers opgekocht, volgens het trio.
De enorme krapte op de woningmarkt heeft de huur- en koopprijzen laten exploderen en een bestaand huis in Zaanstad moet nu gemiddeld 386.000 euro kosten. Vanaf 1 januari wordt het wettelijk mogelijk om lokaal een opkoopbeschermingsregeling in te voeren om ervoor te zorgen dat goedkopere huizen beschikbaar blijven voor de doelgroep en niet worden aangekocht met het doel om ze te verkameren of anderszins veel te duur te verhuren. Met de regeling kunnen gemeenten ervoor zorgen dat kopers de eerste vier jaar een vergunning nodig hebben voor het verhuren van de woning. Die zullen ze dan meestal niet krijgen, tenzij het bijvoorbeeld om een huis voor een kind gaat.
Eerst investeren
Het CDA stelde de kwestie eerder al eens aan de orde via een agenda-initiatief – de fractie sprak toen overigens van 700 door beleggers gekaapte huizen – en vond toen een gewillig oor in de raad. Onlangs nog riep een bewoner van Westerwatering de raad op om ernst te maken met het tegengaan van het opdelen van huizen, omdat buurten de vele extra bewoners niet aankunnen. Ook in de Russische Buurt en Poelenburg – Peldersveld is het probleem groot. Voor niets gaat echter de zon op: Zaanstad zal eerst moeten investeren om daarna te kunnen oogsten. De implementatiekosten voor de regeling worden geschat op 100.000 euro.
Volgend jaar beginnen
Daarnaast zal er in toekomstige begrotingen rekening moeten worden gehouden met structurele kosten voor de handhaving en voor het in de lucht houden van het vergunningstelsel. Het CDA, Denk en de PVV menen echter dat die investeringen gerechtvaardigd zijn. Ze willen weten wat de mogelijkheden zijn om de opkoopbescherming al volgend jaar in heel Zaanstad of in een aantal wijken in te voeren en daarbij uit te gaan van het maximumbedrag dat kan worden opgevoerd als grens voor de verplichting om een huis zelf te betrekken.
