Na de SP heeft ook het CDA vragen gesteld over durfinvesteerders die wel brood zien in tieners met lichte psychische klachten, waardoor zwaardere patiënten op de wachtlijst belanden. NRC Handelsblad meldde onlangs dat een Franse investeringsmaatschappij de Nederlandse behandelaar Mentaal Beter heeft gekocht, die ook in Zaanstad actief is.
CDA-steunfractielid Nick Hendriks vraagt zich naar aanleiding van het artikel af of er in de Zaanstreek nog andere zorgaanbieders werkzaam zijn die (deels) gekocht zijn door investeerders of waarop geaasd wordt door dergelijke partijen. ‘Is er bij het opkopen van zorgaanbieders eerst toestemming nodig van de gemeente en/of de toezichthouder en zo ja, hoe gaat dit in zijn werk?’ vraagt hij zich af. Wat is het effect van de aankoop van een zorgaanbieder op de afgesproken prijzen en de hulpverlening? Zaanstad zou daar nu al ervaring mee moeten hebben via Mentaal Beter.
Consequenties
Dat de zorg een speelveld dreigt te worden voor investeerders baart de partij zorgen. Hendriks vraagt daarom welke stappen het college gaat zetten om dit te voorkomen en welke consequenties het kan hebben wanneer de jeugd-GGZ ‘als investeringsobject op de kapitaalmarkt komt’. Komt dan de hulp aan kinderen en jongeren met een complexe hulpvraag op losse schroeven te staan? Hij vraagt ook een overzicht van de huidige stand van zaken met betrekking tot wachtlijsten.
De financiering van de jeugdzorg is momenteel door het hele land een pijnpunt van jewelste en gemeenten kampen met enorme gaten in de budgetten, die vooralsnog niet door Den Haag gedicht worden. Dat de beperkte budgetten in de zakken van durfinvesterders terechtkomen die niet in oplossingen voor de clënten maar alleen in de staat van de eigen balans geïnteresseerd zijn is dan een extra pijnlijk vooruitzicht.
Spoedhulp
Op 24 maart publiceerde NRC een tweede artikel, waarin de effecten van de decentralisatie van de jeugdzorg op de spoedhulp geschetst worden met de kop Bij de GGZ-spoedpoli is voor de lunch de laatste plek al vergeven. Kinderen met ernstige psychiatrische problemen blijken vaker te worden afgewezen door de hulpverlening en een spoedpoli moet dan vaak nee verkopen omdat er te weinig behandelplekken zijn. Hendriks vraagt ook hoeveel kinderen en jongeren daar in onze regio mee geconfronteerd worden.
‘Is het college bereid om met zorginstellingen in de Zaanstreek gezamenlijk afspraken te maken over hoe zij omgaan met het afwijzen van kinderen en jongeren van wie de zorgvraag te complex is, en de manier waarop deze groep toch geholpen kan worden,’ is wat hij concreet wil weten.
