Uit een peiling onder dierenartsen is de Partij voor de Dieren gebleken dat er in Zaanstad naar alle waarschijnlijkheid vele honderden huisdieren verstoken blijven van goede medische zorg als gevolg van de financiële situatie van hun eigenaren. De fractie komt daarom – opnieuw – met het voorstel om te komen tot een minimaregeling voor dierenartskosten.
In Amsterdam zijn sinds zo’n regeling in 2016 werd ingevoerd al meer dan 10.000 tegoedbonnen voor behandeling uitgereikt – zo’n 3000 per jaar. In Zaanstad zijn ook veel baasjes niet in staat om de kosten te dragen wanneer een dier ziek wordt en naar de dierenarts moet. ‘Doordat gezelschapsdieren een onmisbare schakel zijn in het leven van veel mensen leidt het niet kunnen behandelen van een dier tot een scala aan problemen die in een aantal gevallen ook maatschappelijk van aard zijn. Naast het leed voor het dier – en ten gevolge daarvan voor de eigenaar – komt het ook voor dat dieren gedumpt worden en Zaanstad vanuit haar wettelijke verplichting de zorg voor het zwerfdier moet overnemen, via Dierenzorg,’ aldus een agenda-initiatief van de PvdD. In andere woorden: de gemeente betaalt er nu ook al een rekening voor.
Middel tegen eenzaamheid
Volgens steunfractielid Melchior Mattens past het ondersteunen van arme gezinnen bij dierenartskosten binnen de sociale opgave van Zaanstad om eenzaamheid terug te dringen, onder andere doordat niet in schrijnende situaties noodgedwongen afstand hoeft te worden gedaan van een huisdier. Een minimaregeling ziet de fractie als ‘de eenvoudigste en best uitvoerbare methode om op korte termijn zichtbare impact voor mens en dier te creëren’. Een bijkomend voordeel is dat net als in de hoofdstad meer dieren kunnen worden gechipt en/of gecastreerd, zodat eigenaren van zwerfdieren gemakkelijker kunnen worden opgespoord en voor de verzorging van die dieren geen kosten gemaakt hoeven te worden.
Naar Amsterdams voorbeeld
Zaanstad zou het Amsterdamse model kunnen overnemen, want volgens de PvdD gaan andere opties niet werken. Met minimaregelingen die privaat gefinancierd en private fondsen zijn in het verleden slechte ervaringen opgedaan en de continuïteit kan niet gegarandeerd worden. Verzekeringspremies zijn voor de kleinste beurzen evenmin op te brengen. Een minimaregeling zoals die in bijvoorbeeld Amsterdam en Rotterdam is ingevoerd komt direct tegemoet in de dierenartskosten, nadat een inkomenscheck is gedaan die vergelijkbaar is met de toetsing voor andere vormen van financiële gemeentelijke ondersteuning. Amsterdam vergoedt de helft van de rekening, tot een maximum van 300 euro per jaar.
Een belangrijke vraag is of een dergelijke regeling geen stimulans zou zijn om (te) veel huisdieren te houden. Daar is de PvdD niet bang voor: de politie en andere instanties handhaven immers nu al op ontoelaatbare situaties waardoor het welzijn van dieren wordt aangetast. Het invoeren van een minimaregeling voor dierenartskosten zal naar alle waarschijnlijkheid tussen 50.000 en 150.000 euro per jaar bedragen, afhankelijk van de dekkingskeuze en het al dan niet in rekening te brengen van een eigen risico. Een regeling waarbij de gemeente 90 procent van medisch noodzakelijke zorg vergoedt met een maximum van 2000 euro per jaar kost Zaanstad naar verwachting 120.000 euro per jaar, zo heeft de PvdD berekend. Daar komen ontwikkel- en invoeringskosten eenmalig bovenop. De regeling gelijk meenemen via de eventueel in te voeren stadspas zou de kosten iets beperken.
