De POV komt in de raadsvergadering van 28 mei met een motie die het gebruik van lachgas aan banden moet leggen, hoewel dat met de huidige landelijke regelgeving niet verboden is. De partij maakt zich zorgen over gezondheidsschade bij jonge veelgebruikers en vraagt om een beleidsnotitie met een visie en actiepunten om het gebruik onder jongeren te verminderen.
Daarin zou onder meer kunnen staan dat er meer en duidelijke voorlichting op scholen zal worden gegeven over het gebruik van lachgas of dat handhavers en/of jongerenwerkers ingezet worden om de gebruikers op te zoeken en aan te spreken. De Partij voor Ouderen en Veiligheid ziet een toenemend gebruik van lachgas, maar dat is niet zo onschuldig als door de verkopers gepropageerd wordt: het kan ernstige en blijvende lichamelijke schade aanrichten.
Dwarslaesies
De POV heeft in de motie citaten opgenomen van de revalidatiearts Christof Smit, die ‘een toename van mensen die neurologische schade, zoals een dwarslaesie’ hebben opgelopen door lachgas. Hij behandelde in een half jaar tijd drie jonge mannen met een dwarslaesie die zeiden veel lachgas te hebben gebruikt. Als gevolg van hun gebruik ontstond een tekort aan vitamine B12 en kregen ze verlammingsverschijnselen. Hun ruggenmerg bleek aangetast.
‘Lachgas kan eveneens leiden tot zuurstoftekort in de hersenen en dit kan leiden tot verwardheid, hoofdpijn en concentratieproblemen. Ook bestaat er een kans op het bevriezen van de longen,’ aldus de motie. ‘Zaanstad kan niet op haar handen gaan zitten omdat het gebruik van lachgas (nog) niet verboden is en dit eenvoudig in de winkels is te krijgen.’
Kritiek op Den Haag
Jongeren overzien de kwalijke gevolgen die het gebruik van lachgas kan hebben niet, volgens de POV. De gemeente zou daarom actie moeten ondernemen om hen beter voor te lichten over de risico’s die ze nemen. ‘Landelijk gezien zijn er veel instanties die waarschuwen voor het gebruik van lachgas. De Partij voor Ouderen en Veiligheid vindt deze waarschuwingen nog onvoldoende en wij zijn van mening dat de regering niet voldoende doorpakt in een beleid tegen het gebruik van lachgas. Graag zien wij dat er op lokaal niveau naar oplossingen wordt gezocht.’
