Kinderen zouden nooit de dupe mogen worden van conflicten tussen volwassenen en al helemaal niet van zakelijke onenigheid, maar dat laatste is precies wat nu in Zaanstad tot verdriet en wanhoop bij kinderen en hun ouders leidt. Schoolvervoerder Noot heeft de samenwerking met het Zaandamse bedrijf Kapci & Co verbroken en gaat verder met de Regionale Taxi Centrale. Zonder veel aandacht voor de kwetsbare passagiers, zo lijkt het.
Een ouder van een van de kinderen schreef een brief recht uit het hart aan het college en de leden van de gemeenteraad. De gemeente is tenslotte de opdrachtgever van Noot, het bedrijf dat sinds 1 augustus 2017 in Zaanstad het leerlingenvervoer in handen heeft. De ouder van een slechtziende zoon met daarnaast een angst/dwangstoornis en het syndroom van Gilles de la Tourette was vier jaar lang bijzonder blij met Capci-chauffeur Hakan, die door extra aandacht en met veel geduld een vertrouwensband opbouwde met het kind en diens leven er aanzienlijk plezieriger op maakte.
Een schrijnend verhaal
‘Voor hij bij Hakan in de bus kwam had hij het erg zwaar,’ schijft de ouder. ‘Hij maakte lange dagen van 07:00 uur de bus in en soms pas om 18:00 uur thuis, was angstig en had extreem veel tic’s. Er waren dagen (weken) dat ik hem gewoon de bus niet meer in kreeg. Hakan is voor ons een redder in nood geweest in deze moeilijke periode. Hij heeft stukje bij beetje zijn vertouwen gewonnen, hij stelde geen vragen maar zocht oplossingen, gaf hem een eigen taakje in de bus (waardoor hij zich belangrijk voelde), hij mocht naast hem zitten omdat hij zich zo schaamde voor zijn tic’s, hij haalde er flink wat reistijd voor hem af (om16:00 uur thuis), nam de tijd voor hem als hij weer veel paniek had en was altijd stipt op tijd. Hij was/is voor mijn kind naast ‘de chauffeur’ ook zijn vriend geworden, op wie hij kon vertrouwen en die ervoor zou zorgen dat het allemaal weer goed kwam.’
Maar die tijd is nu voorbij. Ouder en kind vinden het ‘vreselijk’ Hakan te moeten missen en de gevolgen zijn groot. ‘Groter dan de meeste mensen denken,’ aldus de brief. ‘Mijn kind is zijn houvast kwijt en wij als ouders zijn nog maandenlang bezig om hem weer enigzins gerust te kunnen stellen; wij hebben hem hier niet op kunnen voorbereiden, helaas.’
