In de nacht van zaterdag 12 op zondag 13 augustus is het jaarlijkse maximum van meteorenzwerm de Perseïden te zien. Volgens sterrenkundige Marc van der Sluys van de Universiteit Utrecht en maker van Hemel.waarnemen.com zijn tegen het einde van de nacht, tussen 03:00 en 04:00 uur tot 65 meteoren per uur te verwachten.
Doordat het eigenlijke maximum zondag overdag valt zijn in de nacht na het maximum vrijwel evenveel ‘vallende sterren’ met het blote oog zichtbaar vanaf een onbewolkte, liefst donkere plek. Op plaatsen met veel lichtvervuiling is slechts een kwart van het maximale aantal meteoren zichtbaar. Vallende sterren zijn lichtflitsen die af en toe aan de sterrenhemel verschijnen. De flitsen hebben echter niets met sterren te maken. Ze worden veroorzaakt door ruimtepuin, vaak niet groter dan een zandkorrel, dat circa 100 kilometer boven ons hoofd in de aardatmosfeer terecht komt. Door de hoge snelheden wordt de lucht vóór zo’n gruisdeeltje gecomprimeerd, verhit en aan het gloeien gebracht, wat wij zien als een flitsje. De snelheden van de Perseïden zijn meestal meer dan 200.000 kilometr per uur. De Perseïden kenmerken zich door hun helderheid en snelheid, en incidenteel nalichtende sporen.
Weinig maanlicht
De Perseïden zijn vernoemd naar het sterrenbeeld Perseus, waar de vallende sterren vandaan lijken te komen. Dit sterrenbeeld staat bij ons ’s nachts hoog boven de noordoostelijke horizon. De meteorenzwerm bestaat uit achtergelaten puin van de komeet Swift-Tuttle. Doordat de aarde in haar baan om de zon door de puinwolk beweegt, zien wij deze meteorenzwerm ieder jaar rond dezelfde datum. De Perseïdenzwerm valt dit jaar gunstiger dan gemiddeld. Dit komt volgens Van der Sluys doordat de maan voor slechts tien procent verlicht is en nauwelijks stoort.
