Een rekening van bijna 1500 euro om een gootsteen te ontstoppen, is dat een redelijk bedrag? Een vrouw die de hoogte van het bedrag aanvocht heeft gelijk gekregen van de rechter, hoewel ze in eerste instantie na gedane arbeid de rekening per pin voldeed en haar handtekening zette. Pas daarna sloeg de twijfel toe.
De vrouw had op 22 januari vorig jaar een verstopping in de keuken en ging op internet op zoek naar een loodgieter. Die kwam ’s avonds langs om het euvel te verhelpen, maar bleek een peperdure keuze. Daar het gangbare tarief voor een gootsteenontstopping tussen de 100 en 200 ligt schakelde de weer bij haar positieven gekomen bewoonster haar rechtsbijstandsverzekering in en bood aan om 250 euro af te rekenen, om verdere discussie over de prijs te voorkomen. De rest van het betaalde geld eiste ze terug. De loodgieter ging er niet op in.
Verdienmodel ‘spiraalkosten’
Bij de kantonrechter voerde de raadsman van de vrouw aan dat er sprake was van bedrog, misbruik van omstandigheden, oneerlijke handelspraktijken, schending van de informatieverplichting en/of dwaling en dat de loodgieter zich schuldig maakt aan malafide praktijken. Zijn businessmodel is gebaseerd op exorbitante bedragen voor ‘spiraalkosten’: daarvoor wordt een prijs per strekkende meter spiraal gerekend alsof het materiaal verbruikt wordt, terwijl in werkelijkheid de spiraal gewoon een volgende keer hergebruikt wordt. De gemiddelde consument hoeft dat bij gebrek aan kennis van het loodgietersvak echter niet te weten. En daar weet de gedaagde loodgieter handig misbruik van te maken, aldus zijn ontevreden klant.
Volgens de loodgieter had hij zowel de werkzaamheden als de gehanteerde prijzen vooraf uitgebreid met de vrouw besproken en aan haar laten zien op zijn tablet. Omdat de factuur vervolgens ondertekend en zonder protest ter plekke betaald was, betwistte hij dat er sprake was van enig onrechtmatig handelen. Ook ontkende hij tegen de vrouw gezegd te hebben dat de woningbouwvereniging het bedrag van de factuur zou vergoeden. De man stelde kortom van de prins geen kwaad te weten.
Het oordeel
De kantonrechter constateert echter wel degelijk oneerlijke handelspraktijken (in de zin van artikel 6:193b Burgerlijk Wetboek). Dat de rekening in dit geval zo hoog is uitgevallen komt niet doordat de loodgieter zo lang bezig is geweest, maar door de ‘spiraalkosten’ van achttien meter à 49,90 euro exclusief BTW. Dat is volgens de rechter ‘zo onredelijk en ook zo ongebruikelijk’ dat de gemiddelde consument dit niet kan en hoeft te verwachten. Dat hij voorafgaand aan de opdracht een lijst van tarieven heeft laten zien op zijn tablet doet daar niets aan af. Bovendien is de kantonrechter van oordeel dat de loodgieter ook had moeten aangeven om hoeveel meter spiraal het (mogelijk) zou gaan, zodat zijn klant alsnog van de klus had kunnen afzien.
Spoedklussen
Dat het bij loodgieters vaak gaat om diensten waarbij spoed is geboden, vindt de rechter extra bezwaarlijk. ‘Een plotselinge verstopping brengt groot ongemak met zich mee waardoor reparatie vaak niet lang kan worden uitgesteld. De gemiddelde consument heeft onder die omstandigheden weinig tijd om vergelijkend onderzoek te doen en zal vanwege de ontstane spoedeisende situatie daarbij mogelijk minder zorgvuldig te werk gaan dan gebruikelijk,’ aldus het vonnis. Daar misbruik van maken wordt de loodgieter zwaar aangerekend. Hij mag 250 euro van het ontvangen bedrag houden, maar moet wel de rest – vermeerderd met de wettelijke rente – terugbetalen, plus 728,10 euro aan proceskosten.
