We hadden al de Rutte-doctrine, de onthutsende omgang van het CDA met Pieter Omtzigt en nu blijkt er ook van alles mis in de top van de ambtelijke organisatie in Zaanstad. Het Noordhollands Dagblad kreeg een logboek van concerndirecteur Karin Manuel in handen waarin wordt beschreven hoe topambtenaren ‘elkaar de tent uitvechten’.
Zij zit inmiddels sinds eind maart thuis, wat we ook al uit andere situaties kennen. De vijandige sfeer in het stadhuis leidt ertoe dat projecten zoals het Pact Poelenburg – Peldersveld en de extra inzet in de Russische Buurt tegen illegale kamerverhuur achterop raken en dat wijkmanagers hun taken niet naar behoren kunnen uitvoeren. Eén van de hoofdrolspelers is de vertrekkende gemeentesecretaris Cis Apeldoorn, die een conflict zou hebben met de Ondernemingraad. Volgens het NHD is de OR een procedure tegen haar gestart bij de Ondernemingskamer.
Jan Hamming
Burgemeester Jan Hamming zegt te betreuren dat het interne stuk van Manuel nu ‘op straat’ ligt en had liever binnenskamers gewerkt aan oplossingen. ‘Het is niet goed voor het beeld van onze stad en het is schadelijk voor al die mensen die elke dag met hun ziel en zaligheid hun best doen voor de stad en de inwoners,’ zegt hij in de krant. Inhoudelijk gaat hij niet op de kwestie in, maar hij laat wel weten dat er al een onderzoek gestart is waarbij ook werkprocessen kritisch worden bekeken. Er is inmiddels als reactie op de publicaties een brief van het college naar de raad gestuurd.
Déjà vu
Gemeenteraadsleden laten weten dat de onderste steen boven moet komen, maar verschillen van mening over de manier waarop. Saillant detail: toen vrij recent oud-burgemeester Hannie Bruinsma-Kleijwegt overleed werd uitgebreid aandacht besteed aan de strijd die zij in Zaanstad moest voeren met niet alleen de wethouders maar ook met het ambtenarenapparaat. Bruinsma-Kleijwegt werd beëdigd op 28 februari 1992 en hield het maar vier jaar vol.
Een onderzoekscommissie concludeerde destijds dat ‘machtsstrijd, grote ego’s, botsende karakters en kwaadsprekerij het stadhuis van Zaanstad in een verlammende greep’ hielden. Een kwart eeuw later is er dus opnieuw – of nog steeds – sprake van vergelijkbare zaken.
