Tussen 3 september 2016 en 12 februari 2017 dienden drie omwonenden van het huis van Frits de Wit aan de Billitonkade in Wormerveer bijna 20 klachten in over door hen ervaren geluidsoverlast, met één buurvrouw die er in haar eentje vijftien voor haar rekening nam. Het leidde ertoe dat woningcorporatie Parteon De Wit uit zijn huis wilde zetten, maar daar heeft de kantonrechter een stokje voor gestoken.
Van december 2016 tot en met januari januari dit jaar wendde De Wit zich op zijn beurt meerdere maken tot Parteon en de wijkagent met klachten over de veelklaagster, wegens ‘schreeuwen, een vechthouding aannemen, tong uit- en/of de middelvinger opsteken, vingergebaar langs de keel, hard de radio aanzetten, hinderlijk volgen en fotograferen’. Het moge duidelijk zijn: het was niet meer gezellig wonen aan de Billitonkade, waar de burenruzie begon met een saxofoon.
Gedragsregels
In februari 2017 kreeg De Wit van Parteon na bijna vijf jaar huren een aantal gedragsregels opgelegd, waarin onder meer stond dat hij tussen 17:00 uur en 09:00 uur geen instrumenten mocht testen, stemmen en bespelen en dat hij op op werkdagen tussen die tijdstippen maximaal een uur (aaneengesloten) mocht spelen ‘in een daarvoor bestemde kamer in de gehuurde woning‘. Die kamer moest daarvoor zodanig geluidsarm worden gemaakt dat dit voor de buren niet tot overlast zou leiden. De Wit moest bovendien zijn saxofoonreparatiebedrjif aan huis opgeven, dat er volgens de huurovereenkomst nooit gevestigd had mogen zijn. Daarin stond namelijk dat het ‘huurder verboden is in het gehuurde of een gedeelte van het gehuurde een bedrijf te exploiteren‘.
Eerste afwijzing
Na de invoering van deze regels volgden er nog vier klachten over geluidsoverlast, waarop Parteon de procedure voor een ontruiming startte. Op 24 mei 2017 wees de kantonrechter de vordering van Parteon echter af. En etterde de kwestie door. Dit jaar deed Parteon een tweede poging om De Wit uit zijn huis te krijgen: die was volgens de corporatie in meerdere opzichten tekortgeschoten in de nakoming van zijn verplichtingen als huurder door:
- Een huurachterstand te laten ontstaan;
- Bewust omwonenden in een negatief daglicht proberen te plaatsen door hen te beschuldigen van incidenten;
- Omwonenden te filmen en te intimideren waardoor deze zich in hun privacy aangetast voelen;
- Zich op social media negatief uit te laten over Parteon;
- Geluidsoverlast te veroorzaken;
- Regelmatig de pers op te zoeken om Parteon in een negatief daglicht te plaatsen;
- Niet mee te werken aan inspecties van het huis om zijn klachten over lekkage te kunnen onderzoeken.
De Wit stelde daar echter tegenover dat zijn zaak inmiddels was opgeheven en dat de geluidsoverlast sterk werd overdreven door de veelklaagster, dat hijzelf juist stelselmatig werd gefotografeerd en dat het de omgekeerde wereld was om hém ervan te beschuldigen dat hij zou proberen zijn buren in een kwaad daglicht te stellen, gezien het gedrag van zijn grootste vijand. De Wit zei bovendien geen account te hebben op welk social medium dan ook, ook niet onder een andere naam.
De kantonrechter oordeelde op grond van alle aangedragen informatie dat De Wit geen onaanvaardbare overlast in de zin van ‘ernstige en structurele overlast‘ had veroorzaakt, ook al omdat andere buren dat tegenspraken. De Wit erkende wel dat hij ondanks de gedragsaanwijzing een aantal malen buiten de hem toegewezen uren een instrument had gespeeld, maar dat ‘even toeteren‘ kon volgens de rechter niet worden gezien als het veroorzaken van structurele en ernstige geluidsoverlast.
Vermoedens en onduidelijkheden
In de uitspraak stelt hij ook dat Parteon over kwaadsprekerij op sociale media slechts vermoedens naar voren heeft gebracht en dat de onderbouwing van de corporatie van de stelling dat De Wit zich bewust onjuist heeft uitgelaten over zijn buren berust op één voorbeeld, waarvan de kijvende partijen bovendien afwijkende versies hebben. Het punt is dat er sprake is van ´een ernstig verstoorde verhouding tussen De Wit en de veelklaagster, waarbij niet duidelijk is dat alleen De Wit daarvan een verwijt kan worden gemaakt‘.
De kantonrechter stelde ook vast dat die twee over en weer foto’s van elkaar hebben gemaakt maar dat Parteon de volgens haar ingediende klachten daarover niet kon overleggen. De vermeende huurschuld onstond doordat De Wit weigert de huur te voldoen door middel van een automatische incasso, maar eveneens om de extra kosten voor het versturen van een acceptgiro te betalen. Daarmee hád een huurachterstand kunnen ontstaan, maar Parteon verrekende de verschuldigde huur met de proceskostenvergoeding die ze De Wit nog moest betalen vanwege de eerdere procedure en leed dus feitelijk geen verlies.
Dakinspectie verplicht
Wat betreft de inspectie van zijn woning om naar het lekkende dak te kunnen kijken gaf de rechter De Wit wel een tik op de vingers. Die diende in mei 2019 een verzoekschrift heeft in bij de huurcommissie tot een huurverlaging in verband met de lekkage, maar verklaarde ter zitting dat het probleem inmiddels was verholpen. ‘Gelet op het een en ander gaat de kantonrechter ervan uit dat Parteon een gerechtvaardigd belang heeft bij het inspecteren van de woning‘ aldus het vonnis en De Wit zal daaraan mee moeten werken. Blijft hij dat weigeren, dan kan hij in een volgende procedure wel eens zijn huis kwijtraken. Bovendien rust op elke dag dat hij niet aan deze verplichting voldoet een dwangsoms van 250 euro, met een maximum van 2500 euro.
