BouleVaart kopje onder door verstikkende regels en vergunningen

De Stichting BouleVaart gooit de handdoek in de ring en kondigt het einde van het populaire evenement in Krommenie aan. Vorig jaar en dit jaar kreeg de organisatie nog subsidie van de gemeente, hoewel volgens de regels Festival BouleVaart daar geen recht op had. Maar in 2023 hing het gebeuren ook al aan een zijden draadje.

Wie de 'afscheidsbrief' van de stichting aan de gemeente leest, vraagt zich gaandeweg af hoe goedwillende vrijwilligers het überhaupt nog voor elkaar krijgen om iets op poten te zetten in Zaanstad. De benodigde vergunningen en benodigdheden vormen een afschrikwekkende lijst. Wat de eerste betreft zijn noodzakelijk:

Lange bestellijsten bij leveranciers bevatten niet alleen podia, toiletten, hekwerk, veiligheidsmateriaal, verkeersregelaars en indien nodig beveiliging, maar ook veel vraagtekens over de haalbaarheid omdat pas eind december duidelijk wordt of er wel of niet subsidie wordt toegekend. BouleVaart hoorde daarna in april dit jaar tóch geen vergunning krijgen, naar eigen zeggen 'omdat één stel mensen drie dagen lang tijdens BouleVaart 2022 heeft geklaagd over álles'. Wie het zijn is onduidelijk (privacy!), maar gesuggereerd wordt om een een groot aantal extra hekken te huren om het huis van de anonieme klagers in te pakken tijdens BouleVaart.

'Er wordt nog geopperd door een gemeenteambtenaar dat we beter een hotelbon kunnen overhandigen om deze mensen een fijn weekend weg te sturen. Ja, laten we ze nog eens extra verwennen uit de pot cultureel gemeenschapsgeld,' schampert de schrijver. Gemeenschapsgeld dat overigens ook gaat naar 'vier verkeersregelaars op stoeltjes, die bijna niets te doen hadden´. Het kostte vorig jaar 76 keer een uurloon.

De vergunning werd daarnaast ook afgewezen omdat er bij het Agathepark geen Kiss & Ride is en de parkeerplaats wel 350 meter verderop. 'Ze willen ook shuttlebussen van het station naar het park. Na mijn vraag of de mensen op de afdeling Vergunningen wel eens in ons dorp zijn geweest, is het antwoord 'neen '. Deze mensen werken in Zaanstad en hebben geen idee dat dit een lint van dorpen is. Door het zero tolerancebeleid en de onbekendheid in de streek is de menselijke maat verdwenen.'

Nadat eerst een woede-uitbarsting bij BouleVaart de gemeente wakker en in de actiestand schudt en komen de vergunningen alsnog binnen. Er is nu groen licht, maar het park is niet helemaal op orde. Groenvoorziening is behulpzaam bij het snoeien, wat de veiligheid bevordert en waardoor het er ook mooi uitziet. Maar omdat er veel zwakke plekken zijn, moeten rijplaten en matten worden gehuurd. Bij de muziektent zakt een paal een meter de grond in omdat er in de winter een sinkhole was ontstaan.

Het meest surrealistische deel van het verhaal is echter een groep dealers die de stichting adviseerde om het park te verlaten omdat het ‘hun werkterrein’ is. 'Hierdoor waren wij verplicht om ’s nachts bewaking met een hond te laten rondlopen zodat zij daar niet hun gang konden gaan.' De bewoners rond het Agathepark waren er blij mee, dat dan weer wel, 'omdat zij door de bewaking een paar nachten met het raam open konden slapen'. Er blijkt dus veel overlast te zijn, waar (bijna) niet op wordt gehandhaafd.

'Ondertussen zijn we heel druk bezig om Festival BouleVaart te organiseren. Het is vrijwilligerswerk naast fulltime banen. Ook de medewerkers van de afdeling Evenementen van Zaanstad denken mee, maar hebben geen invloed op de afdeling Vergunningen. Wij zijn ondertussen als bestuur zo gedemotiveerd dat we op dat moment besluiten dat we na dit jaar maar niks meer gaan ondernemen. Na contact met collega’s van andere evenementen blijkt dat wij niet alleen staan in onze frustratie. Helpt dat? Nee. Je wordt er echt verdrietig van, en dit is iets waar je wakker van ligt. We hebben ook niet het lef om gewoon een evenement zonder vergunning of verzekering te organiseren, wat elders regelmatig wel gebeurt.'

De brief eindigt met een hartverscheurend adieu. 'Wij hebben met al onze passie en liefde Festival BouleVaart georganiseerd en steeds naar een hoger plan getrokken. Er ontstond verbinding en de bezoekers waren echt blij. Ook meldden zich steeds meer jongeren aan om ons te ondersteunen. Zitting nemen in het bestuur doen zij niet, want ze hebben geen zin in het ‘gezeik’ met de gemeente. Naast onze drukke banen kunnen wij het niet meer opbrengen om zoveel energie te verliezen in de strijd met de afdeling Vergunningen. De stichting is financieel leeggetrokken door alle extra kosten.'