De slappe bodem onder het spoor zorgt in een deel van het land voor mogelijke problemen voor het treinverkeer. Eind 2022 moet een groot onderzoek naar de omvang van de problemen zijn afgerond en wordt duidelijk wat de consequenties voor de Zaanlijn en de Hoornse Lijn zijn. Dan moeten ook de oplossingsrichtingen duidelijk zijn.
Er is een risico op spoorverzakking, waardoor treinen op sommige plekken minder hard kunnen rijden of er kunnen minder extra treinen rijden dan gepland, bevestigt een woordvoerder van ProRail na berichtgeving van Treinreiziger.nl. ‘Treinen gaan steeds harder rijden, steeds vaker en zijn ook steeds zwaarder. Het spoor kan maar een bepaald gewicht hebben en de sporen zijn op veel plaatsen al meer dan 100 jaar oud. Met name in het westen van het land, waar veel zachte veengrond is, kan dat leiden tot een spoorverzakking,’ aldus de woordvoerder van ProRail.
Minder en langzamer
Op tientallen plekken zorgt dat nu al voor hinder. Zo is het nog maar de vraag of er extra Sprinters kunnen worden ingezet tussen Den Haag en Rotterdam vanwege de bodem bij Schiedam, aldus ProRail. Tussen Leiden en Utrecht worden zelfs Sprinters ingezet als intercity, omdat deze treinen lichter en dus minder belastend zijn voor het spoor. Op het traject Amsterdam – Eindhoven zijn de snelle tienminutentreinen een probleem, waardoor treinen minder hard mogen rijden bij Culemborg. Tussen Amsterdam en Utrecht mag nu 140 kilometer per uur worden gereden in plaats van 160 kilometer.
Twee onderzoeken
Ook nachttreinen, zoals de nieuwe nachttrein naar Zürich mogen tussen Utrecht en Arnhem niet harder rijden dan 100 kilometer per uur omdat deze treinen relatief zwaar zijn. ProRail is een groot onderzoek gestart om te inventariseren op welke plekken er bodemproblemen zijn en welke maatregelen daarvoor moeten worden genomen. Ook werkt het bedrijf samen met onderzoeksinstituut Deltares en de TU Delft aan een ander langdurig onderzoek naar de bodemverzakking.
