Opinie: Vergoeilijken drugsmisdrijven begin van narcostaat NL

Foto: Twitter / Gerard de Kloet

Ook in Zaanstad volop meningen en discussie: is het nu echt nodig om keihard op te treden tegen mensen die thuis een paar hennepplantjes kweken? Het antwoord kan zijn dat gedogen leidt tot steeds verder afglijden: bijna zes op de tien Nederlanders denken inmiddels dat ons land een narcostaat is.

Dat is gebleken uit een opiniepeiling door Maurice de Hond naar aanleiding van de recente moord op advocaat Derk Wiersum (44) in de Amsterdamse wijk Buitenveldert. De liquidatie van de man die kroongetuige Nabil B. bijstond in de strafzaak tegen de meest gezochte misdadigers van Nederland, drugsbaron Ridouan Taghi en zijn kompaan Said Razzouki. Een week nadat hij als kroongetuige werd gepresenteerd, werd B.’s volledig onschuldige broer al als vergelding doodgeschoten en sindsdien zijn andere familieleden in safe houses ondergebracht. Het ongekend meedogenloze geweld dat we kennen uit landen als Colombia of Mexico heeft daarmee ook hier zijn intrede gedaan.

Europees kampioen – en paria

De vraag of Nederland een narcostaat is, wordt zeer uiteenlopend beantwoord door kiezers van de verschillende partijen in Nederland. Van de D66-kiezers vindt maar 27 procent dat, terwijl negen op de tien PVV-aanhangers die mening is toegedaan. Kiezers van de overige partijen zitten daar tussenin. De beeldvorming in het buitenland is intussen dat Nederland wel degelijk in een narcostaat is veranderd waar criminelen de dienst uitmaken. The Guardian en Duitse media, bijvoorbeeld, schetsen voor hun lezers een ontluisterend beeld. In 2016 waarschuwde een EU-rapport al dat Nederland zich Europees kampioen drugshandel kon noemen. Drugs uit alle hoeken van de wereld komen via Nederland, en vooral via de haven van Rotterdam de overige landen van de Unie in. Handelaren op alle continenten zoeken elkaar op via Nederlandse contacten, zo werd gewaarschuwd. Het leek allemaal niet veel indruk te maken in Den Haag.

Miljardenbusiness

Jaarlijks besteden Europeanen 24 miljard euro aan verboden drugs, aldus het rapport. Een flink deel van dat geld vloeit naar Nederland en de mensen die ervan profiteren willen dat graag zo houden. Zelfs als ze er een advocaat voor moeten doodschieten. Is hiermee de vraag beantwoord of er inderdaad keihard moet worden opgetreden tegen mensen die in hun woning met de hennepteelt aan de gang gaan? Het lijkt in elk geval geen kwaad te kunnen. Een samenleving die in toenemende mate van mening lijkt te zijn dat regels er zijn om naar eigen inzicht uit te kunnen shoppen – ‘Ik ben het ermee eens dus ik hou me eraan’ en ‘Ik ben het er niet mee eens dus waarom zou ik me er dan aan houden’ – is onvermijdelijk bezig zichzelf te gronde te richten.

Te grote stap?

Een wietplantage op zolder mag een grote stap lijken naar het geweld aan de top van de drugspiramide, maar alles begint met het vergoeilijken van zaken die bij wet verboden zijn. ‘Moet kunnen’ is een glijdende schaal. Dat pillen en cocaïne welhaast integrale en breed geaccepteerde onderdelen van het uitgaansleven zijn geworden is geen verdienste van een tolerante maatschappij, maar een uitwas van een samenleving die plezier hebben belangrijker vindt dan oog te hebben voor de consequenties van een tijdelijke roes: de groeiende macht en infiltratie in de bovenwereld van de producenten en handelaren, de gevaren voor de omgeving (de bij geweld het leven latende omstanders, het gif uit drugslabs dat her en der tot in woonwijken toe wordt achtergelaten, de corruptie van een generatie jongeren die wordt verblind door het snelle geld) en nu, na afgelopen week, de openlijke minachting voor de rechtsstaat in de vorm van het elimineren van een advocaat.

Andere wereld

Burgemeester Jan Hamming reikte vorige week, twee dagen voor de fatale aanslag, een koninklijke onderscheiding uit aan rechter Frank Wieland bij diens afscheid van de rechtbank van Amsterdam. De Zaankanter was 34 jaar rechter en actief bij grote en spraakmakende zaken zoals die van Willem Holleeder, Badr Hari en Martha U. ‘Zijn wijze van optreden binnen en buiten de rechtszaal wordt als voorbeeld voor velen gezien. Daarnaast heeft hij door zijn rol als nestor en opleider een nieuwe generatie rechters opgeleid en zodoende een belangrijke bijdrage geleverd aan de rechtspraak als instituut. Hij heeft laten zien dat een deskundige, rechtvaardige en kritische rechter ook heel menselijk kan zijn. Hiervoor wordt hij alom gewaardeerd en geprezen. Een bekende uitspraak over hem luidt: ’Hij veroordeelt niet maar beoordeelt,’ zo viel te lezen in het begeleidende persbericht. Het was die dag nog een andere wereld.

Aanmelden nieuwsbrief
Cookieinstellingen