Zaanstad is in het verleden blijven hangen met haar aparte regels voor woonboten ten opzichte van huizen op het land. Bewoners van de boten lopen te hoop tegen de nieuwe woonschepenverordening die de raad morgenavond behandelt. Ze vragen om uitstel om meer tijd te hebben voor een onderbouwde reactie.
Maar ze zijn na een eerste bestudering van de verordening vooral verbaasd en geschrokken. Verbazing omdat het begrip ‘openbare orde’ nog steeds zo’n prominente plek heeft in het stuk, waar dat bij ‘gewone’ woningbouwplannen zelden aan de orde is. Het is allemaal te wijten aan de Staatscommissie inzake bedelarij en landlooperij, woonwagens en woonschepen en habitueele dronkenschap uit 1903, vermoeden de drijvende huiseigenaren. Als gevolg daarvan werd in 1918 de Wet op de woonwagens en de woonschepen ingevoerd, omdat de bewoners daarvan gezien werden als mensen met ongezonde gewoontes die tamelijk los omgingen met zaken als wetgeving en goede zeden. We zijn nu ruim een eeuw verder.
Intrekken vergunningen
Landelijke wetgeving is erop gericht om woonboten die op een vaste plek liggen zoveel mogelijk gelijk te stellen aan huizen zonder wielen. Drijvende woningen worden ook in de raad van Zaanstad nog wel eens aangehaald als een mogelijkheid om de woningnood te verlichten. Maar het tegenovergestelde dreigt te gebeuren, volgens de bewoners. Zo zien ze in het artikel over het intrekken van de ligplaatsvergunning een durecte bedreiging van hun woonsituatie.
‘Feitelijk is het intrekken van de ligplaatsvergunning hetzelfde als het intrekken van een omgevingsvergunning en dat doe je bij het huis ook niet. Dat zou dan zoiets als een onteigeningsprocedure zijn. Dat kan potentieel een reden zijn voor bijvoorbeeld de enige hypotheekverstrekker die er nog is om geen financieringen meer te gaan geven,’ aldus de brief. ‘Daarmee maak je alle woonschepen in één klap zo goed als onverkoopbaar. Zelfs zonder ze de stad uit te slepen en bij de stadsgrens uit te zwaaien.’ Dat is de schrik.
