Educatieboeren leren kinderen van alles over de herkomst van voedsel en het leven op de boerderij en hun leerlingen vinden het meestal gewéldig. De provincie draagt daarom bij aan de versterking van het aanbod in Noord-Holland, dat in de Zaanstreek nu nog alleen bestaat uit de White Ranch in Assendelft.
Een gemiddelde basisschoolleerling staat er tegenwoordig geen seconde bij stil dat de échte oorsprong van melk bij de koe en de boer ligt, aldus de provincie. De educatieboeren in ons land vinden dat een kwalijke zaak: het is volgens hen belangrijk dat kinderen met al hun zintuigen kunnen ervaren waar eten precies vandaan komt. Daarom openen zij de hekken van hun boerderij voor schoolklassen.
De kracht van zo’n boerderijbezoek zit in het daadwerkelijk ‘doen’. ‘De lessen duren bij ons zo’n vier uur en we gebruiken daarbij zo weinig mogelijk papier. De kinderen steken zelf de handen uit de mouwen. Denk aan een koe melken, eieren rapen en een eiersalade maken of wortels uit de grond trekken,’ zegt Annemarie Koelemeijer namens Boerderijeducatie Amsterdam. Scholen kunnen zelf kiezen of ze langsgaan bij bijvoorbeeld een akkerbouwer, fruitteler of (melk)veehouder.
Strenge eisen
‘Dit is meer dan een leuk schooluitje, dit is een educatief bezoek,’ aldus Koelemeijer. De educatieboeren – regionaal verenigd binnen het platform Boerderijeducatie Nederland – zijn opgeleid en voldoen aan strenge eisen op het gebied van veiligheid, hygiëne en educatieve vaardigheden. De provincie betaalt mee om hun aanbod te professionaliseren en om de samenwerking tussen de regionale programma’s te versterken. Daarnaast is er aandacht voor lespakketontwikkeling, het opleiden van educatieboeren en de promotie van boerderijeducatie op scholen.
Idealisme
‘De educatieboeren doen meestal mee vanuit idealistisch oogpunt: ze willen het verhaal van onze sector voor het voetlicht brengen. Er zit veel liefde in het vak,’ vertelt Ellie van der Schriek, die betrokken is bij het opzetten van boerderijeducatie in Hollands Noorden. ‘De leerlingen krijgen dankzij de lessen meer waardering voor hun voedsel en het boerderijleven.’ Scholen kunnen met de boeren afspreken waar ze in de les de nadruk op willen leggen. Zoals de oorsprong van voeding, meer filosofische vragen over voortplanting, leven en dood of juist een heel praktische invulling door te focussen op de techniek van de machines of vaardigheden als meten, onderzoeken en interviewen.
Niet meer weg
Weten scholen eenmaal van het bestaan van het programma af, dan zijn ze na een bezoek meteen om. Het overgrote deel blijft jaarlijks terugkomen. ‘Als de kinderen eenmaal op de boerderij zijn, willen ze niet meer weg. Hun verwondering is gewoon heel speciaal. Je ziet dat er iets in die hoofdjes aan het werk gaat,’ weet Koelemeijer.
